3 نوع عمومی آسفالت برای تثبیت جاده‌ها

۳ نوع عمومی آسفالت برای تثبیت جاده

تاریخچه انواع آسفالت و جاده سازی

قبل از روش نصب ژئوتکستایل، باید با جاده سازی و تفاوت انواع آسفالت بتنی ، قیر و ساختار ژئوتکستایل بیشتر آشنا شویم. به مسیری که دو مکان را به هم وصل کند جاده گویند و قدمت این نوع جاده‌ها به میان رودان (عراق کنونی) در حدود ۲۲۰۰ سال قبل از میلاد بر می‌گردد. اوج جاده سازی نوین در ایران به زمان رضاشاه بر میگیرده و این یعنی در حال حاضر اکثر جاده‌های قدیمی حدود ۱۰۰ سال از عمر آن گذشته و باید از فناوری‌های جدید برای ساخت جاده‌های جدید و تعمیر جاده‌های قدیم استفاده شود.

جاده‌ها بر اساس کاربری و عبور مرور خودروهای سنگین و سبک و عوامل محیطی طراحی و ساخته می‌شود. در ساخت جاده‌ ها به عواملی از قبیل نفوذ آب، آب‌های زیرزمینی، کانال‌ها و زیرساخت‌های زیر جاده، دمای محیط و انقباض و انبساط آسفالت در فصول مختلف و غیره توجه کرد.

سه نوع آسفالت برای تثبیت جاده‌ها

آسفالت یا بتن آسفالتی یک کامپوزیت یا ماده مرکب است که معمولاً برای روسازی جاده‌ها، پارکینگ‌ها، فرودگاه‌ها و همچنین هسته مرکزی سدهای خاکی از آن استفاده می‌شود. سابقه استفاده این نوع به اوایل قرن بیستم بر می‌گردد که به سه دسته اصلی دسته‌بندی می‌شود:

  1. بتن گرم
  2. بتن حفاظتی
  3. بتن سرد

۱. بتن آسفالت گرم

آشناترین نوع، یعنی همان قیر و مصالح سنگی که گرماگرم در هنگام کار پخش می‌شوند. در این نوع معمولاً بیش از ۹۰ درصد مخلوط آسفالتها را مصالح سنگی تشکیل می‌دهند.

بتن آسفالت گرم

انواع آسفالت گرم نیز شامل رویه توپکا، آستر بیندر، ماسه آسفالت، متخلخل و قیری با نصب ژئوتکستایل می‌باشد که این نوع در کشور ما بیشتر رایج است.

۲. بتن آسفالت حفاظتی

آسفالت‌ حفاظتی‌ نوعی از رویه‌سازی با ضخامت حداکثر ۲۵۵ میلی‌متر است که برای سطح راه‌های شنی از آن‌ها استفاده می‌شود. در نوع حفاظتی از قیرهای محلول، قیرآبه‌ها یا قیرهای خالص با کندروانی کم استفاده می‌شود. آسفالتهای حفاظتی برای غیر قابل نفوذ کردن بستر راه‌ها، جلوگیری از گرد و غبار، افزایش تاب سایشی و لغزشی راه‌ها و نیز بهسازی موقت رویه‌های موجود آسفالتی و بتنی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بتن آسفالت حفاظتی

این نوع رویه‌سازی به علت سرعت و سهولت در اجرا و نیاز محدود به ماشین‌آلات و تجهیزات، در مقایسه با نوع گرم، بسیار مقرون به صرفه است. انواع آسفالتهای حفاظتی شامل یک لایه و چند لایه و سرد پیش اندود، پریمکت، تک کت، سیل کت‌ها، حفاظتی نوع ردمیکس Road Mix می باشد.

۳. بتن آسفالت سرد

آسفالت‌ سرد از مخلوط کردن مصالح سنگی با قیر محلول یا امولسیون در درجه حرارت محیط بدست می‌آید و به دو دسته سرد کارخانه‌ای و سرد مخلوط در محل تقسیم می‌شود. نوع سرد با نصب ژئوتکستایل در کلیه لایه‌های روسازی کاربرد دارد. مشروط بر آن که تمام ضوابط و معیارهای طراحی و محدودیت‌های ترافیکی مسیر رعایت شده باشد.

بتن آسفالت سرد

مزایا و معایب انواع بتن آسفالت برای تثبیت جاده‌ها

در حال حاضر از دو نوع گرم ( قیر ) و سرد (بتن ) برای ساخت راه‌ها و جاده‌ها بیشتر استفاده می‌شود که هریک مزایا و معایب خود را دارند به عنوان مثال:

مزایا آسفالت قیر: عمر مفید با مواد با کیفیت حداکثر ۱۰ سال است

معایب آسفالت قیر: احتمال روزدگی قیر، جذب بالای آب،

مزایا آسفالت بتنی: عمر مفید با مواد با کیفیت حداکثر ۳۰ سال، مناسب برای مناطق شیب‌دار، مناسب تردد وسایل نقلیه سنگین، زیبایی و سازگاری با محیط زیست، کاهش هزینه نگهداری و ترمیم رویه جاده، جذب پایین آب، مقاوم در برابر سرما و گرمای شدید، سرعت بالای اجرا، بهبود زهکشی، انعکاس نور در شب

معایب آسفالت بتنی: نیاز به ماشین آلات پیشرفته و گران قیمت، نیاز به دقت زیاد در تولید و اجرای آن، تولید صدای زیاد در حین کار، وجود درزهای انبساط، اجرای مشکل‌تر تعمیرات و عملیات‌ترمیم در روسازی بتنی

انواع بتن آسفالت برای تثبیت جاده‌ها

البته استفاده از رویه بتنی در جاده‌ها به جای آسفالت قیر سال‌هاست که در کشورهای مختلف به خصوص در کشورهای توسعه یافته رواج دارد اما در ایران مردم، پیمانکاران و هم مسئولان عمرانی با آن غریبه‌اند و تنها شرکت‌های انگشت‌شماری هستند که از این نوع در ایران استفاده می‌کنند که آزادراه اصفهان- شیراز از این دسته هستند که برای بهبود عمر جاده از ژئوتکستایل شرکت ظریف مصور استفاده شده است.

بیشتر بدانیم: ۶ مرحله نصب ژئوتکستایل برای تثبیت جاده

بیشتر بدانیم: ژئوتکستایل گروه صنعتی ظریف مصور

بیشتر بدانیم: کاربرد ژئوسنتتیک در خطوط راه‌آهن

بیشتر بدانیم: ۶ کاربرد مهم ژئوتکستایل در امور عمرانی و راه

بیشتر بدانیم: کاربرد ژئوتکستایل نبافته در بهبود آسفالت و جاده

منابع : موسسه فناوری Chhotubhai Gopalbhai Patel، باردولی، هن

کاربری و عبور مرور خودروهای سنگین و سبک و عوامل محیطی، نفوذ آب، آب‌های زیرزمینی، کانال‌ها و زیرساخت‌های زیر جاده، دمای محیط و انقباض و انبساط آسفالت در فصول مختلف و غیره

آسفالت رویه آخرین قشر بتن آسفالتی است که در تماس مستقیم با بارهای وارده از ترافیک و عوامل جوی محیط قرار می‌گیرد. آسفالت رویه طوری طراحی و اجرا می‌گردد که تحمل بارهای وارده را داشته و در مقابل اثرات سوء آب، یخبندان و تغییرات درجه حرارت، مقاومت کرده و دوام آورد.

این قشر بتن آسفالتی، بین قشر رویه و قشر اساس قیری و در صورت عدم وجود قشر اساس قیری، بین قشر رویه و قشر اساس سنگ شکسته قرار می‌گیرد.

این قشر به عنوان اولین قشر روسازی بتن آسفالتی می‌تواند مستقیماً روی قشر زیراساس و یا اساس قرار گیرد. اساس قیری دارای دانه‌بندی درشت‌تر و مقدار قیر آن کمتر از آسفالت آستر و رویه می‌باشد.

ماسه آسفالت از اختلاط ماسه شکسته و یا ماسه طبیعی شسته و یا مخلوطی از این دو با قیر تهیه می‌گردد. ماسه آسفالت را می‌توان در قشرهای به ضخامت حداقل ۱۵ میلی‌متر و بیشتر پخش و اجرا کرد. از ماسه آسفالت به عنوان قشر تسطیح آسفالت‌های قدیمی (قبل از روکش) نیز استفاده می‌شود.

این آسفالت از اختلاط قیر خالص اصلاح شده با مصالح سنگی صد در صد شکسته دارای دانه‌بندی باز در کارخانه آسفالت گرم تهیه و با ضخامت حدود ۲۵ تا ۴۰ میلی‌متر اجرا می‌شود. فضای خالی این آسفالت گرم بعد از کوبیده شدن در سطح راه، حدود ۲۰ درصد است. این قشر، جزء سیستم روسازی محسوب نمی‌شود و نمی‌توان از آن به‌عنوان قشر جایگزین رویه اصلی استفاده کرد.